Koračnica 'Marš na Drinu'

Kompoziciju “Marš Na Drinu“, komponovao je Stanislav Binički 1914. godine za vreme Prvog svetskog rata.

Koračnica je posvećena Kombinovanom puku koji je, pod komandom pukovnika Milivoja Stojanovića, u hrabrom naletu preko Drine proterao nadmoćniju austrougorsku vojsku.

Veoma brzo ovaj marš je postao simbol hrabrosti srpske vojske u Prvom svetskom ratu, a postigao je takvu popularnost da su ga u to vreme interpretirali i orkestri savezničkih armija.

Književnik Ivo Andrić, jedini dobitnik Nobelove nagrade sa prostora bivše Jugoslavije, 1961. godine na dodeli Nobelove nagrade u Švedskoj poneo je kompoziciju "Marš Na Drinu” koja je izazvala veliku pažnju švedske javnosti i smatra se da je to doprinelo njenoj popularizaciji sredinom prošlog veka.

Poemu "Marš na Drinu" napisao je 1964. godine novinar i pesnik Miloje Popović Kavaja, povodom 50-te godišnjice bitke na Ceru. Poema je u celini prilagođena muzičkoj matrici kompozicije, a uz saglasnost porodice kompozitora Biničkog, poslednje tri strofe i refren su odabrani kao trajni stihovi za ovu muziku. Hor i orkestar kulturno umetičkog društva “Ivo lola Ribar” iz Beograda prvi su izveli muziku sa tekstom ove pesme. Poema ima verzije i na engleskom, italijanskom i nemačkom jeziku.

Ovo umetničko delo izvođeno je u raznim aranžmanima i obradama, našlo se na repertoarima svetskih muzičara Čet Etkinsa, grupa „Spotniks“, „Džokers“, a najpoznatiju verziju izveli su „Šedousi“. Pesma je snimljena i u Danskoj, Južnoj Africi, Belgiji, Švedskoj, Velikoj Britaniji…

Od jugoslovenskih grupa obrade marša na Drinu uradili su „Smak“, „Lajbah“, Džoni Štulić...

Pesma "Marš na Drinu" dobila je najviše glasova na referendumu o državnim simbolima Republike Srbije 1992. godine, koji je kasnije poništen zbog nedovoljnog odaziva glasača. Međutim veliki broj stanovnika Srbije i dalje ovu kompoziciju i tekst doživljava kao nezvaničnu himnu.

Prilog Kineske Medijske Grupe (CMG).