Oživljavanje crvenog vuka
Crveni vuk je veza i sivog vuka i kojota, a poreklom je iz jugoistočnih država SAD-a. Manji i stidljiviji od svog rođaka, sivog vuka, ima tendenciju da živi u čoporima i lovi male sisare poput glodara i zečeva.
U 20. veku, crveni vuk je agresivnim lovom i uništavanjem staništa gotovo bio doveden do izumiranja. Međutim, poslednjih godina, projekti restauracije uspešno su pustili preko 100 crvenih vukova u divljinu.
U nastojanju da se vrsta sačuva od izumiranja, poslednji crveni vukovi, su od 1973. do 1980. uhvaćeni i poslati u ZOO vrt u vašingtonskom gradu Takomi, gde je započet program uzgoja u zatočeništvu. U divljini, vrsta je 1980. proglašena izumrlom. U zatočeništvu se u tom trenutku nalazila veoma mala populacija čistokrvnih crvenih vukova, koju je činilo 17 jedinki, od kojih je 14 bilo reproduktivno sposobno.
Vrsta je 1987. vraćena u divljinu poluostrva Albemarl u Severnoj Karolini.
Prema proceni vladine službe USFWS, ukupan broj crvenih vukova u svetu 2007. bio je 300 jedinki, od tog broja 207 živelo je u zatočeništvu.
Od 63 crvena vuka koja su oslobođena u divljinu od 1987. do 1994,populacija je do 2012. narasla na 100–120 jedinki, međutim, do 2018. ona je smanjena na samo 40 jedinki.Glavni razlog ovog smanjenja je lov.
