Godinu dana od smrti Siniše Mihajlovića

"Prošlo je tačno godinu dana od trenutka kada nas je napustio čovek koji je u crveno-belom dresu pokorio Evropu i svet - Siniša Mihajlović, legendarni fudbaler našeg kluba koji je uvek sa posebnom emocijom govorio o Crvenoj zvezdi", navela je Crvena zvezda na društvenoj mreži X.

Oglasila se i Vojvodina.

"Putevi su ga vodili u razne delove Evrope i sveta, ali se Miha uvek rado vraćao u svoj Novi Sad i Vošu je čuvao u srcu. Kao što ćemo i svi mi njega zauvek čuvati u našim srcima", naveo je novosadski klub.

Mihajlovića su se danas setili i Lacio, Sampdorija, Bolonja...

Siniša Mihajlović je rođen 1969. godine u Vukovaru, a karijeru je počeo u Borovu.

Na leto 1988. dolazi u Vojvodinu, kao jedan od najtalentovanijih igrača sa prostora Jugoslavije. Odmah postaje standardni prvotimac, a Vojvodina sa njim u timu osvaja titulu prvaka države na koju je čekala duge 23 godine.

U decembru 1990. godine prelazi u Crvenu zvezdu, u jednom od najvećih transfera u istoriji domaćeg fudbala. Navijači Crvene zvezde pamte njegov gol protiv Bajerna iz Minhena u polufinalu Kupa šampiona, kao i gol koji je postigao u penal seriji finala u Bariju, protiv Olimpika iz Marseja. Blistao je i u Tokiju u meču Interkontinentalnog kupa protiv čileanskog Kola Kola.

Godine 1994. odlazi u Italiju gde je u dresu Rome, Sampdorije, Lacija i Intera ostavio ogroman, neizbrisiv trag. Bio je prvak Italije sa Lacijom i Interom, sa oba kluba osvajao je po dva puta nacionalni kup, Superkup, a sa rimskim klubom osvojio je i Kup pobednika kupova, kao i UEFA Superkup.

Siniša Mihajlović je igrao za mladu reprezentaciju Jugoslavije sa kojom je 1990. osvojio drugo mesto u Evropi. Za najbolji nacionalni tim debitovao je 1991. godine i odigrao 63 utakmice, postigao je deset golova. Bio je učesnik Svetskog prvenstva u Francuskoj 1998. i prvenstva Evrope, dve godine kasnije u Belgiji i Holandiji.

Igračku karijeru završio je oproštajnom utakmicom u Novom Sadu 28. maja 2007. godine.

Po završetku igračke karijere posvetio se trenerskom poslu, kao pomoćni trener osvojio je dve titule sa Interom, a onda je samostalno vodio Kataniju, Fjorentinu, Bolonju (dva puta), Sampdoriju, Milan, Torino. Bio je i selektor reprezentacije Srbije.