Kineski istraživači otkrili dinamiku parenja drevnih insekata u ćilibaru
Otkriće grupe vodenih bubica zarobljenih u ćilibaru, koje se pare pre više miliona godina, izazvalo je uzbuđenje među naučnicima, pružajući jedinstvenu priliku istraživačima da steknu uvid u ponašanje drevnih insekata.
Kineski istraživači su otkrili ponašanje pri parenju i potencijalne seksualne sukobe insekata kroz prve fosilne zapise vodenih bubica pri parenju iz severnog Mjanmara, koje datiraju iz sredine perioda krede, pre oko 100 miliona godina.
Nalazi su objavljeni u časopisu Proceedings of the Royal Society B 3. Aprila, prenosi Sinhua.
Fosilizovani insekti koji se pare su nezamenljivo sredstvo za razumevanje evolucije ponašanja pri parenju i karakteristika životnog cikusa u dalekoj prošlosti insekata, naveo je istraživački tim koji predvodi Huang Dijing, profesor na Nanđing institutu za geologiju i paleontologiju Kine Kineske akademije nauka.
Uzorak koji je prijavljen u ovoj studiji sadrži sedam odraslih vodenih bubica (takođe poznatih kao Burmogerris rarus), uključujući tri uparene jedinke i jednog odraslog mužjaka i četiri prepoznatljiva insekta, vodene bubice zatvorene u komadu ćilibara. Od toga, dva para su uhvaćena u situacijama parenja, pri čemu su manji mužjaci jahali na leđima ženki.
Hvatanje insekata tokom parenja, posebno vodenih vrsta, retkost je u fosilnim zapisima. Nalazi su od velike pomoći u produbljivanju razumevanja relevantnih strategija ponašanja tokom geoloških vremenskih perioda među naučnicima, rekao je Huang.
Pored toga, čini se da su dva para i jedan mužjak sačuvani u istom sloju blizu gornje površine ćilibara. "Spekulišemo da je malo verovatno da će mužjak Burmogerris rarus male veličine biti teritorijalni, dok ova vrsta zadržava visoku gustinu naseljenosti u mjanmarskoj šumi ćilibara", rekao je Fu Jandže, član istraživačkog tima.
Mikroskopska analiza takođe je identifikovala razlike između prednjih nogu mužjaka i ženki koje su možda imale ulogu tokom i nakon parenja. Kod muškaraca, deo koji se zove protibija je blago zakrivljen, dok je kod ženki ravan. Pored toga, na ivici ima strukturu poput češlja, koju ženke nemaju.
"Upoređujući muške protibijalne češljeve sa vrstama iz srodne porodice Veliidae, pretpostavljamo da specijalizovani protibijalni češalj novih fosila funkcioniše kao aparat za hvatanje, verovatno predstavljajući adaptaciju za prevazilaženje otpora žena tokom borbi", rekao je Huang.
Ovi upareni fosili verovatno predstavljaju fazu prekopulacione borbe ili očuvanja kontakta posle parenja. Mužjaci su koristili takvu zaštitu od kontakta da bi produžili parenje, čime su izbegli takmičenje spermatozoida, navode istraživači.
Specijalizovana morfologija i raznoliko ponašanje geromorfana, uključujući vodene bubice i njihove srodnike, postali su vruće teme istraživanja u evolucionoj biologiji, ekologiji, pa čak i interdisciplinarnim studijama i pružile su teorijsku osnovu za razvoj biomimetičke tehnologije na površini vode, primetili su istraživači.
play_arrow
