Stalna postavka ručno rađenih odevnih predmeta i nakita u Manakovoj kući

U Manakovoj kući u Beogradu posetioci mogu da vide ručno rađene odevne predmete i nakit koji su na prostoru centralnog Balkana sačinile žene krajem 19. i početkom 20. veka.

Izložba je od 1968. godine deo stalne postavke, a kako kaže kustoskinja Etnografskog muzeja Maja Marjanović, ima veliki kulturni značaj. Predstavljeni su odevni predmeti koje su sačinile žene krajem 19. veka i nakit koji je izrađen u čaršijama, tada poznatim gradskim centrima koji su čuvali zanatstvo

Zbirku je upotpunio i zapis Hristifora Crnilovića, koji je otkupio i sakupio izložene predmete, izučavao fenomene na koje se oni odnose i sve to dokumentovao fotografijama.

"Ova zanimljiva postavka došla je do nas putem našeg darodavca Hristifora Crnilovića koji je svoj profesionalni rad posvetio skupljanju predmeta materijalne kulture i koji je u periodu između dva svetska rata prikupio značajne predmete materijalne kulutre koji su tada već podlegli industrijalizaciji, čitava kultura centralnog Balkana pocela je da zivi novi ritam" , kazala je Marjanović.

Forma i struktura nošnje je ista, ali se razlikuje od kraja do kraja po upotrebi boja, po šarenolikosti i vrsti ornamentike.

"Predmet koji volim da istaknem to je jedna srednjovekovna minđuša koja predstavlja nakit srednjovekovne Srbije,. Ta mindjusa, zrakastog oblika, pozlacene bronze, predstavljala nas je na izložba “Nakita Jugoslavije” 1969. godine u Rimu i 1971. godine u Parizu , ", ocenila je ona.

Na osnovu svega što je Crnilović ostavio Etnografskom muzeju, zaposleni u Manakovoj kući razvijaju programe namenjene posetiocima, među kojima su radionice starih zanata, poput pletenja, vezenja i tkanja.

“Naše vredne vezilje se uče tradicionalnom vezu, kosovskom vezu, koji je značajan danas jer znanje izvodjenja bodova u kosovskom vezu je na listi za nematerijalno kulturno nasledje”, dodaje Marjanović.