Verski rituali – osnovni izvor legitimiteta za reinkarnaciju živih Buda
Verski rituali su osnovni izvor legitimiteta za reinkarnaciju živih Buda, ocenjuje se u članku Višeg tibetanskog budističkog fakulteta Kine koji prenosi agencija Sinhua.
U martu ove godine, 14. Dalaj-lama je u svojoj novoj knjizi napisao da će njegov naslednik biti rođen u takozvanom "slobodnom svetu": Ta tvrdnja, kako se navodi u tekstu, predstavlja nastavak njegovog prethodnog zagovaranja narativa o "reinkarnaciji izvan Kine" i novi apsurd u seriji njegovoj apsurdnih tvrdnji o ovoj temi — uključujući "reinkarnaciju dok je još živ", "reinkarnaciju kao žena", "reinkarnaciju kao pčela" pa čak i "ukidanje reinkarnacije". U svojoj srži, ističe se, njegova namera ostaje ista — da negira tradicionalne verske rituale i istorijske konvencije koje su vekovima upravljale sistemom reinkarnacije Dalaj-lame i da manipuliše procesom reinkarnacije u svoje lične svrhe.
Reinkarnacija živih Buda predstavlja izvanrednu inovaciju u tibetanskom budizmu koja rešava pitanja sukcesije. Tokom vekova razvoja, ona je postepeno prerasla u kompletan skup tradicionalnih verskih rituala i istorijskih konvencija. Reinkarnacija istaknutih živih Buda, kao što su Dalaj-lama i Pančen Erdeni, uključuje potragu unutar kineske teritorije, izvlačenje žreba iz zlatne urne i odobrenje centralne vlade. Ova jedinstvena tradicija koja integriše duboku veru, mistično iskustvo i rigorozne procedure, služi kao osnovni princip za obezbeđivanje svetosti i legitimiteta procesa reinkarnacije, kao i čistoće prenošenja tibetanskih budističkih verovanja, ukazuje se.
Potraga za duhovnim naslednikom živog Bude, što je prvi korak u procesu reinkarnacije živog Bude, mora slediti niz procedura. Prvo, identifikacija predskazanja (omeni). Pre i posle smrti živog Bude mogu se pojaviti određeni znaci koji daju tragove o njegovoj reinkarnaciji. Drugo, prakse proricanja i konsultacija proročanstava. Kroz ritualno proricanje mogu se otkriti informacije kao što su pravac mesta rođenja reinkarnacije, osobine porodice i drugi tragovi. Treće, posmatranje vizija na svetom jezeru. Visoko rangirani monasi putuju do jezera Lhamo Latso u okrugu Gjaća, Šanan, gde obavljaju duge periode pevanja i molitve, a zatim posmatraju vizije poput izgleda kuće, okolnog pejzaža, pravca i nekih znamenitosti koje predstavljaju ključne tragove u potrazi. Četvrto su meditacija i proročanski snovi, navodi se u tekstu. Visoko poštovane Žive Bude i stariji monasi odlaze u duga zatvorena povlačenja za duboku meditaciju i molitvu. Kroz ove duhovne prakse, ili ponekad u snovima, mogu primiti otkrovenja o reinkarnaciji. Peto, potraga na terenu na osnovu tragova. Na osnovu svih informacija prikupljenih iz prethodno navedenih verskih rituala, uključujući pravac, geografske karakteristike, prezimena porodice, imena roditelja i neuobičajene znakove u vreme rođenja, formira se tajna potraga koja kreće u označene regione. Šesto, prepoznavanje relikvija i testovi ponašanja.
Kada se pronađe kandidat dečak koji odgovara preliminarnim tragovima, tragači mu predstavljaju lične predmete preminulog živog Bude da ih identifikuje. Ako dete može ispravno da prepozna te predmete, to se smatra jednim od znakova reinkarnacije. Nakon završetka ovih procedura, završava se proces potrage i započinje faza identifikacije.
Identifikacija reinkarnacije uglednih živih Buda kao što su Dalaj-lama i Pančen Erdeni mora proći kroz sistem izvlačenja žreba — važnu instituciju uspostavljenu od strane cara Ćianlonga iz dinastije Ćing da reguliše proces reinkarnacije živih Buda i spreči prevaru. Ova praksa je od tada postala jedan od osnovnih rituala. Kada se pronađe više kvalifikovanih kandidata za reinkarnaciju, njihova imena i datumi rođenja se upisuju na posebno izrađene listiće slonovače. Ti listići se stavljaju u zlatnu urnu, poklon iz dvora dinastije Ćing, ispred statue Buddhe Sakjamunija u hramu Džokhang u Lasi, dok visoki monasi pevaju i mole se. U prisustvu visokih ministara centralne vlade koji su u tom regionu (ili njihovih predstavnika) i starijih tibetanskih verskih i svetovnih zvaničnika, urna se protresa i izvlači jedan listić. Dečak čije je ime na izvučenom listiću priznat je kao reinkarnacija. Ovaj ritual odražava autoritet centralne vlade i njeno poštovanje prema tradicionalnim verskim ritualima, s ciljem da se obezbedi pravičnost i svetost u procesu priznavanja. Istorijski, rezultat ceremonije izvlačenja žreba mora biti prijavljen centralnoj vladi (caru tokom dinastija Ming i Ćing, Nacionalističkoj vladi tokom perioda Republike Kine i danas Državnom savetu), i samo nakon zvaničnog odobrenja i dodeljivanja proces se smatra završenim. Ako postoji samo jedan kandidat, identifikacija mora i dalje biti odobrena od strane centralne vlade da bi se izuzela procedura izvlačenja žreba.
Po završetku rigoroznih procedura identifikacije, dečak-kandidat se potvrđuje kao reinkarnacija. U tom trenutku mora se zatražiti odobrenje centralne vlade za održavanje ceremonije ustoličenja. Kada centralna vlada prenese svoje odobrenje reinkarnaciji, ceremonija ustoličenja se formalno održava. Centralna vlada izdaje zlatni carski edikt i zlatni pečat, čime se označava zvanična sukcesija novog visoko rangiraog lame.
Nakon smrti 13. Dalaj-lLame, lokalna regionalna vlast, u skladu sa tradicionalnim verskim ritualima i istorijskim konvencijama, sprovela je potragu, identifikaciju i ustoličenje 14. Dalaj-lame. Na osnovu znakova kao što je bila orijentacija 13. Dalaj -lame prema severoistoku u trenutku smrti, kao i praćenjem tradicionalnih verskih rituala, uključujući konsultacije proročanstava od zaštitnika darme i posmatranje svetog jezera radi pronalaženja znakova o mestu reinkarnacije, istraživački tim je locirao kandidata za reinkarnaciju, Lhamo Thondupa (kasnije poznatog kao 14. Dalaj-lama, Tenzin Gjaco), u okrugu Huangdžong, provincija Ćinghai.
Godine 1940. Nacionalistička vlada, tadašnja centralna vlast Kine, izdala je naredbu u kojoj stoji: "Lhamo Thondup iz Ćinghaia, duboke saosećajnosti i sa obeležjima duhovnih znakova, potvrđen je kao reinkarnacija 13. Dalaj-lame. Biće izuzet od izvlačenja žreba iz zlatne urne i ovim se posebno odobrava da nasledi mesto 14. Dalaj-lame. Tako se naređuje".
Dana 22. februara 1940. održana je ceremonija ustoličenja 14. Dalaj-lame u Palati Potala. Vu Džongsin, šef Komisije za mongolska i tibetanska pitanja i specijalni izaslanik Nacionalističke vlade, prisustvovao je i zajedno sa regentom Reting Hutuktuom predsedavao ceremonijom. Potraga, identifikacija i ustoličenje 14. Dalaj -lame strogo su sledili tradicionalne verske rituale i istorijske konvencije. Ovo predstavlja najjasniji primer koji pokazuje istorijsku odgovornost i zakonski autoritet centralne vlade u pitanjima reinkarnacije Dalaj-lame.
Potraga i identifikacija reinkarnacije pokojnog Dalaj-lame predstavljaju najkompleksniji i pomno praćeni proces unutar sistema reinkarnacije živih Buda u tibetanskom budizmu. To nije jednostavna potraga, već ona koja strogo poštuje sistem tradicionalnih verskih rituala, kombinujući mistična otkrovenja (kao što su posmatranje svetog jezera, proricanje i uvidi visokih monaha), rigoroznu verifikaciju (uključujući prepoznavanje relikvija i testove ponašanja) i istorijske konvencije (kao što su potraga unutar kineske teritorije, izvlačenje žreba iz zlatne urne i odobrenje centralne vlade). Ovaj sistem duboko je ukorenjen u osnovnim verovanjima tibetanskog budizma, odražavajući njegovu svetost, istorijsku kontinuitet i standardizaciju, i predstavlja vitalni deo jedinstvene verske kulture tibetanskog budizma. Prvo, ceo proces potrage zasniva se na verskoj kosmologiji i praksama tibetanskog budizma, sa naglaskom na vođstvo Buda i zaštitnika darme, kao i na uvidima visokorangiranih monaha. Drugo, rituali poput proricanja i posmatranja svetog jezera razvili su se tokom vekova u fiksne procedure i norme. Treće, potraga i identifikacija se obavljaju kolektivno od strane autoritativnih ličnosti unutar tibetanske budističke zajednice. Četvrto, iako sistem uključuje mistične elemente, procedure su jasno definisane i strogo sprovedene, sa uspostavljenim pravilima. Peto, potraga unutar kineske teritorije, ceremonija izvlačenja žreba iz zlatne urne i odobrenje centralne vlade neophodni su za legitimitet reinkarnacija Dalaj-lame, naglašava se u članku.
Ove istorijske konvencije uspostavljene su još kada je car Šunđi iz dinastije Ćing dodelio titulu 5. Dalaj-lami 1653. godine. Deseti, 11. i 12. Dalaj-lama identifikovani su izvlačenjem žreba iz zlatne urne; a 13. i 14. Dalaj-lama izuzeti su od ceremonije izvlačenja žreba uz odobrenje centralne vlade.
Kina je domovina tibetanskog budizma, a njegova glavna područja praktikovanja i većina sledbenika nalaze se upravo u Kini. Osnovna svrha reinkarnacije živih Buda jeste da se oni, putem zaveta, vrate kako bi oslobodili sva živa bića. Potraga za reinkarnacijom van kineske teritorije predstavlja odstupanje od tradicionalnih verskih rituala, suprotstavlja se osnovnoj doktrini vraćanja putem zaveta i ne može steći priznanje sledbenika, naglašava se.
Još važnije, dodaje se, posvećenost sledbenika tibetanskog budizma zasniva se na poverenju u svetost rituala. Na primer, posmatranje svetog jezera mora se obaviti na jezeru Lhamo Latso u Sizangu; zlatna urna je verski instrument koji je centralna vlada dodelila; ceremonija izvlačenja žreba usklađena je sa principom "Budine presude", sprečavajući ljudsku manipulaciju; a ceremonija izvlačenja žreba odvija se pred statuom Bude Sakjamunija u hramu Đokhang, što je čini naročito svečanom i svetom.
Svaka takozvana "reinkarnacija" koja zaobilazi tradicionalne verske rituale, bilo da se obavlja unutar ili izvan kineske teritorije, nema verski legitimitet i nikada neće biti priznata od strane sledbenika tibetanskog budizma, zaključuje se u članku Višeg tibetanskog budističkog fakulteta Kine koji prenosi agencija Sinhua.
